Polne Drogi

cejot

Oki, uzupełniłem relacje Cejotki o odpowiednie zdjęcia i można to teraz zarówno przyjemnie czytać i oglądać Mruga

. W uzupełnieniu: z tym panem od poziomki na prawdę bardzo miło się gadało - on tym rowerkiem jeździ codziennie nawet w zimie i też lubi dzikie podróże w nieznane więc podałem mu adres naszego forum aby poczytał i jak mu się spodoba zapisał się na nie. Powiedział że zajrzy bo go tego typu tematyka interesuje.

cejot

W końcu jakoś zaczynam się ogarniać. Sorki za brak dalszych relacji ale wakacje nas tak pochłonęły że nie miałem siły na pisanie wieczorami czegokolwiek na kompie.... Padam

Postaram się w najbliższym czasie uzupełnić tę lukę Mruga

. Ogólnie było naprawdę superancko - poznaliśmy fajnych ludzi i fajne miejsca które również umieścimy w polecanych miejscach - po prostu duży zastrzyk odpoczynku połączony z różnymi ciekawymi miejscami i ludźmi Wesoly

Luca

Eee Cejoty, co z tą relacją, gdzie reszta?

NOCEK

Oni nie byli na wakacjach Hyhy

cejot

Jak to nie byliśmy - byliśmy a to że Nocek nie mógł trafić to insza inszość Jezyk

. Jakoś nie mogę się zebrać w sobie do pisania po taaakim odpoczynku.... sorki..... Padam

Luca

Oj Cejotka, nic nie ścigasz tego swojego Cejota, tylko taki rozluźniony chodzi Hyhy

cejot

Ufff - wzięło mnie wreszcie i zabrałem się za dalsze opisywanie chociaż po tak długim czasie (miesiąc ?) wiele rzeczy ucieka. Jak pamiętacie skończyliśmy na oglądaniu Zielonej Góry i jej architektonicznych perełek. Następnego dnia (27 lipca - piątek) postanowiliśmy obejrzeć Muzeum Wojska Polskiego w Drzonowie (coś z Jonem związane Wesoly

?) gdyż ostatnio tam przejeżdżając widzieliśmy duuużo pancernego uzbrojenia i samoloty więc uznaliśmy, że warto zahaczyć o to miejsce.

Najpierw poszliśmy zwiedzać "perełki" w hali. Nie powiem żeby były powalające, ale przy "rusku" musiałem sobie cyknąć fotkę:

Stał tam też polski samolot (ale nie pamiętam jaki model Smutny

)

Na zewnątrz też było trochę tych samolotów i innego ciężkiego uzbrojenia:

A to całkowicie polska konstrukcja:

Dzieci zrobily sobie pamiątkową okolicznościową fotkę:

A to poniżej to maly śmiglowiec sanitarny - w środku mieścił się pilot i sanitariusz a rannych przewożono w tych baniakach po obu stronach helilopterka - fajna podróż nie Mruga

I duży śmigłowiec do transportu np gazika:

Po obejrzeniu wszelkich eksponatów oraz po bezcelowym przekonywaniu przez Kasię pań obsługujących muzeum jak to mogłyby zarabiać więcej gdyby były organizowane przejażdżki tymi pojazdami ruszyliśmy w stronę Zielonej Góry do Muzeum Tortur i Wina.
Nie była to jakaś super atrakcja a pani oprowadzająca nas mówiła z oburzeniem że jak tu było Muzem Ziemi Lubuskiej to nikt nie przychodził a jak zmienili na Muzeum Tortur i Wina to mają więcej odwiedzających - dziwne, nie Mruga

W muzeum tortur było ciemno jak w d... u Afroamerykanina i jeszcze lampa mi padła to zrobiłem tylko zdjęcie tego okrutnego kata:

Potem obejrzeliśmy jeszcze to muzeum wina ale też nie było przytłaczające.

Stwierdziliśmy więc że aby oglądać (i przeprowadzić degustację Mruga

) wina należy udać się do winiarza i tak też uczyniliśmy. Umówieni z prezesem Stowarzyszenia Winiarzy ruszyliśmy na oglądanie jego winiarni i degustację wina.

Po przybyciu na miejsce (parę kilometrów za Zieloną Górą) przywitaliśmy się z miłym panem który z zapałem i zaangażowaniem opowiadał nam o uprawie winorośli, poszczególnych gatunkach, smakach i ciekawostkach uprawy:

Po obejrzeniu winorośli poszliśmy do przytulnego domku gdzie miała nastąpić upragniona degustacja:

Z czego najbardziej korzystała Kasia - pan musiał szybciej zamknąć piwniczek bo przy niej szybko opustoszałaby (Kasia nawet destylat 70% popijała):

Można było też nabyć owe trunki jak również okolicznościowe prezenty:

Jak przystało na prawdziwego winiarza samochód też posiada odpowiednią naklejkę:

Po tych wszystkich atrakcjach wróciliśmy do obozowiska podziwiać zachodzące słońce:

cejot

Następnego dnia słoneczko dogrzewało przyzwoicie więc postanowiliśmy poleniuchować na miejscu. Dzieciaki poszły się jak zwykle pluskać w wodzie:

A my poszliśmy na spacer do pobliskiego sklepu i pogawędzić trochę z sympatycznymi lokalersami. Przy okazji Cejotka walnęła fotkę mojego t-shirtu specjalnie dla Iliego żeby była równowaga Jezyk

:

Dzień spędziliśmy zupełnie stacjonarnie. Wieczorem młody poszedł łapać ryby i pomimo zapewnień że tam ryby nie biorą udało mu się złapać spore płotki - wszystkie wypuściliśmy bo i tak byliśmy najedzeni:

Następnego dnia ruszyliśmy się w stronę Niemcowni - mieliśmy w planach zwiedzenie muzeum lotnictwa w Cottbus. Niestety nie udało nam się znaleść to muzem - zero oznaczeń a samo miasteczko przypomina takie po przejściu ruskiej nawałnicy... Mruga

. Znaleźliśmy natomiast zoo do którego chętnie się udaliśmy. Były tam wielbljudy tarzające się w piachu:

... i wielbljudy proszące:

i inne zwierzęta jak to w zoo Wesoly

:

W zoo były też zwykłe polskie, łaciate, czarno-białe krowy - dla Niemców pewnie to niespotykane zjawisko - u nas codziennoś (w Niemcowni krowy są zazwyczaj brązowe Mruga

).

W połowie zwiedzania zoo lunął raptownie rzęzisty deszcze - ja byłem w samym podkoszulku i w krótkich spodenkach a w tym zoo nie było się gdzie schronić. Na domiar złego przypomniałem sobie, że w koliberku zostawiłem otwarty szyberdach - no super, to będziemy mieli akwarium....
W końcu udało nam się wszystkim schronić w kawiarence gdzie dzieciom zamówiliśmy frytki (nie można było kartą płacić a ja miałem jakieś grosze euro....) W końcu przestało padać i mogliśmy dokończyć zwiedzanie i w końcu dotarliśmy do autka. rzeczywiście przedni szyberdach był uchylony i nasze siedzenia wraz z mapami na nich leżącymi wszystko pływało.... Ponieważ wyszło słońce to trochę osuszyliśmy się a młody pojeździł na placu na waveboardzie....

Trochę przemoczeni i trochę zawiedzeni miasteczkiem ale jednak pogodni wracaliśmy spowrotem do naszego namiotu.

cejotka

A owszem, pani w Muzeum Wina i Tortur też miała ze mną ciężką przeprawę, bo się usilnie dopytywałam czemu nie zrobią winiarni. Słuchajcie, tam jest piękna piwnica, z łukowatymi sklepieniami, chłodna, przytulna, no przecież aż się prosi by tam była winiarnia z polskim winem, miodami pitnymi i nalewkami. Rozmowa była więc taka mniej więcej:
Ja: A czemu nie otworzycie tu winiarni?
Pani: Ależ proszę pani! Żeby jakiś pijaczek tu przychodził pić wino?!!!!
Ja: To tylko kwestia ceny. Jeśli lampka wina będzie kosztowała 10 zł to żaden obszczymurek tu nie przyjdzie, bo oni wbrew pozorom liczyć umieją i za tę cenę mają trzy flaszki, więc spokojnie możecie otwierać, zwłaszcza, że Polska słynie z dobrych alkoholi.
Pani: Chyba pani żartuje?!!! To jest obiekt kultury i tu nikt nie będzie pił alkoholu!!!!
Szlag mnie trafia w takich sytuacjach bo tam potężna kasa maszeruje krokiem defiladowym przed ich nosami i złośliwie chichocze a te barany nic! Nie da się/nie można/wykluczone itd Zly

cejot

Tego dnia ni stąd ni zowąd zagadnąłem obsługę kempingu czy nie mają do pożyczenie jakiegoś rowerka bo mi już tęskno się zrobiło za pedałowaniem, tym bardziej że okolica i urocze jeziorka aż prosiły się o objechanie na dwóch ekologicznych kółkach. Ku mojemu zaskoczeniu okazało się że są dwa rowerki i to całkiem sprawne - na dodatek nie muszę nic za nie płacić i mogę je wziąć na cały dzień. No to hajda Wesoly

. Kasia i dzieci nie miały chęci na przejażdżkę więc wziąłem jeden rowerek, napompowałem i przygotowałem to eskapady:

... i chwacko ruszyłem przed siebie szczęśliwy i wolny !!!

Najpierw objechałem nasze jeziorko w około 20 minut mijając jakieś pastwiska:

...i dalej było mi mało - to ruszyłem na objazd kolejnego jeziorka cykając po drodze fotki w tych pięknych okolicznościach przyrody:

Spotkałem też po drodze gościa co jechał takim cacuszkiem:

No, w końcu wyżyłem się rowerowo a ponieważ było jeszcze wcześnie postanowiliśmy wyskoczyć do Żar aby tam zjeść obiad.
Miasteczko a właściwie rynek jest bardzo kolorowy i sympatyczny:

Udało nam się dorwać knajpę z całkiem dobrym żarełkiem:

Po czym ruszyliśmy na oglądanie lokalnych ciekawostek i oczywiście rozkoszując się włoskimi lodami:

Nie było tam wiele do zwiedzania więc po krótkim odpoczynku przy studni życzeń ruszyliśmy w drogę powrotną do naszego obozowiska.